สองร้อยเจ็ดสิบหก

เช้านี้ช่างเงียบสงบจนฉันเกือบจะปล่อยให้ตัวเองเชื่อไปแล้วว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว—ว่าบางทีความสงบสุขที่เปราะบางซึ่งฉันกับเจมส์ได้ปะติดปะต่อขึ้นมาด้วยกันที่แอฟริกาอาจจะตามเรากลับมาถึงบ้านด้วย

แสงแดดสาดส่องผ่านหน้าต่างบานกว้างของห้องอาหาร อ่อนโยนและเป็นสีทอง ห่อหุ้มฉันไว้ในความอบอุ่นขณะที่ฉันจิบชาจากถ...